Każdy człowiek powinien mieć przy sobie spis nudnych historii, które zna,
łącznie z czasem ich trwania. 
[...]
Po zapoznaniu się z kartą opowieści potencjalna ofiara mogłaby uprzejmie
odmówić gadule, np. w takiej formie:
- Wolałbym nie tracić ___ minut mojego życia doczesnego na słuchanie
historii pańskiego raczkującego dziecka, które pożera kredki. Gdyby
jednak moja sytuacja czasowa nagle się zmieniła -- na przykład (ku
swojemu zdumieniu) odkryłbym, że jestem nieśmiertelny -- niezwłocznie
się z panem skontaktuję.
Takie zachowanie może wydawać się niegrzeczne, ale nie byłoby takie,
gdybyśmy wszyscy zaakceptowali pewne reguły. Poza tym to sensowna
propozycja; nawet na puszce z groszkiem można przeczytać, co jest
w środku. Chodzi mi o to, żeby nudziarzy obowiązywały te same
standardy bezpieczeństwa, co inne warzywa.